Thursday, May 8, 2008

Biarpun matanya buta

Salam kawan-kawan,

Semalam kaklong ke kampus ada urusan rasmi. Dah selesai urusan tu berkira2 nak balik rumah la ni. Masa nak berjalan keluar drp kawasan fakulti, ternampak satu teksi ni, hajat hati nak naik teksi tapi rupanya pemandu teksi ni nak minta tolong sesiapa yang boleh bawakan penumpangnya yang buta untuk berjumpa dngn seseorang di fakulti ni. Alamak..kaklong dah lambat ni, tp tak de orang pulak masa tu..sudahnya kaklong volunteer tolong dia. Dalam hati duk risau sebenarnya sebab kalau kaklong tolong dia, kaklong tak leh nak sampai sekolah anak on time. Maklum ajelah tuntun orang buta berjalan, mengambil masa.

Tak pelah. Tolong ajelah. Dalam hati duk doa minta Allah mudahkanlah pulak urusan kaklong nak balik nanti. Sib baik dia bagi idea minta tolong kaklong aje naik ke tingkat atas pejabat dan bertemu ngan sekian2 pegawai untuk bertanyakan surat tawaran kemasukannya ke fakulti tu. Dia pula tunggu kaklong kat ground floor. Bila jumpa pegawai tu..alahai, sian plak kat bro. ni bila kes dia masih KIV kata peg. berkenaan. Bila cakap camtu kt bro. ni, dia tanya berapa hari lagi kena tunggu, kaklong sampaikanlah pesanan peg. tu supaya tunggu aje sampai surat tiba.

Lepas tu dia minta tolong kaklong bawa dia ke bilik sorang pensyarah ni, nak bincang sesuatu. Aduh..kaklong betul2 dah lambat ni..tapi tak sampai hati nak tinggalkan dia sorang2 sebab dia tak bawa teman pun. Bila ditanya nape tak bawa teman, dia cakap dia tiada sesapa pun kat situ..MasyaAllah, beraninya dia datang jauh2 dr Iran nk sambung wat MA kat sini. Kaklong cakap camtu kat dia, dan dia dengan penuh bangganya menjawab ya. Oh ..jgn salah faham, kaklong ngan dia cakap b.i la..bkn BM.

Masa kaklong nak bawa dia keluar drp bangunan tu, tiba2 ternampak sorang bro. lalu kat situ. budak undergraduate rasanya. Dengan selamba kaklong tahan dia, dan minta dia tolong bro. Iran ni. Alhamdulillah, bro. tu nak tolong. Terus kaklong suruh bro. Iran tu ikut student ni. Kaklong pun apa lagi, laju ajelah berjalan kaki keluar daripada kawasan fakulti.

Kaklong kagum sungguh ngan orang2 cacat penglihatan ni. Biarpun kondisi mereka begitu, tp semangat nk belajar sampai peringkat lebih tinggi tu begitu hebat hinggakan sanggup merantau jauh daripada keluarga. Itulah rezeki namanya. Dan sesungguhnya Allah tu Maha Adil, Dia tak beri kelebihan utk belajar tu pada orang celik aje, tapi org buta pun Dia bagi. Tinggal lagi ada peluang atau tidak aje nak sambung belajar.

6 comments:

Anonymous said...

kaklong syikin,

ummi kagum dengan orang2 sebegini.

penjahit said...

terharunye dgr cerita kak long. terasa diri cam jahat la pulak bila baca. tapi sem ni saya dah daftar utk ulang satu subjek. sebenarnye saya tgh dalam usaha utk memperbaiki gred supaya boleh grat. kak long doakan la ye.

KAMATO said...

orang seperti itu hanya mata yang takda, tapi biasanya hati dia lebih terang dari kita

zino said...

semuga dia berjaya mendapat tempat belajar di situ dan berjaya cemerlang..

Anonymous said...

syikin
dulu mase study, 2 tahun zar volunteer membaca untuk orang orang buta ni. zar memang kagum dengan semangat dorang ni. Dan dorang ni walaupun buta, dorang ada six sense tau, dia tahu jer kita tengah ngantuk sangap giler giler, kita tengah buat muka boring kat dia.. hehhehe selalu gak zar kantoi dengan dorang ni..

Unknown said...

syikin, akak teringat tentang prof yang buta yang sekarang menjadi senator. Dulu, akak selalu naik bas dengan dia tau...akak kagum dengan dia, sebab dia nampak independent walaupun dengan kekurangan yang ada. Akak rasa, self esteem dia cukup tinggi hingga meletakkan dia di tempat sekarang